摩根士丹利华鑫基金：周期股阶段性机会值得关注

Република Либан ????????????????? ????????????????? al-Jumhūrīyah al-Lubnānīyah
Знаме Грб
Химна: ????? ????? (Kulluna lil-watan, Сите ние, за нашата зем?а!
Местоположба на Либан Местоположба на Либан
Главен град (и на?голем)		Бе?рут 33°54′N 35°32′E
Службен ?азик		арапски ?азик1
Демоним		Либанец
Уредува?е		унитарна, конфесионална парламентарна република
?	Претседател	Жозеф Аун
?	Премиер	На?иб Микати
?	Претседател на собрание	Набих Бери
Законодавство		Парламент
Независност		Кра? на францускиот мандат
?	Деклараци?а на Голем Либан	1 септември 1920
?	Устав	23 ма? 1926
?	Об?авена	26 ноември 1941
?	Призната	22 ноември 1943
Површина
?	total	10.452 км2 (166-та)
?	Вода (%)	1.6
Население
?	проценка за 2008 г.	4,224,000 (124-та)
?	Густина	404 жит/км2 (25-та)
БДП (ПКМ)		проценка за 2011 г.
?	Вкупен	$61.581 мили?арди (83-та)
?	По жител	$15,557 (57th)
БДП (номинален)		проценка за 2011 г.
?	Вкупно	$42.539 billion (80th)
?	По жител	$10,747 (63-та)
ИЧР (2013)		? 0.774 висок · 61ва
Валута		Либанска фунта (LBP)
Часовен по?ас		EET (UTC+2)
?	(ЛСВ)	EEST (UTC+3)
Се вози на		десно
НДД		.lb
Повик. бр.		961
1Уставот потенцира дека арапскиот е службен ?азик во државата. Францускиот се користи во некои сфери од општеството.

百度 在美国，艺术类院校招生通常会要求学生提供艺术代表作，学校通过评价代表作，来评价学生的艺术能力。

Либан (арапски: ???????? Lubnān) или офици?ално Република Либан (????????????????? ????????????????? al-Jumhūrīyah al-Lubnānīyah) е независна држава во Блискиот Исток. Либан се граничи со Сири?а на север и исток, со Израел на ?уг и на запад излегува на Средоземното Море. Местоположбата на Либан е крстопат на цивилизации и култури и поради тоа државата има богата истори?а и ?ак културен идентитет. Либан е мултиетничко општество, каде доминираат три големи религии и различни етнички групи. Вкупната површина на Либан изнесува 10.452 км² и има 4,224,000 жители според проценките од 2008 година. Службен ?азик во државата е арапскиот, додека главен град е Бе?рут.

Потекло на поимот

Главна стати?а: Име на Либан

Името ?Либан“ потекнува од семитскиот збор lbn, што значи ?бело“, и на?веро?атно се однесува на белата снежна покривка на планината Либан. По доа?а?ето на ?ули? Цезар во Либан во 47 г.п.н.е. то? ?а нарекол територи?ата ?Lub Na'an“, што значи ?бела зем?а“ на семитски.

Името било прона?дено во записи во библиотеката во Ебла, кои датираат од третиот милениум п.н.е., и името се спонемува околу 70 пати во Евре?ската Библи?а и трипати во епот Гилгамеш. Старите Егип?ани го нарекувале Либан како Rmnn, каде R стои наместо кананитската буква L.

Истори?а

Главна стати?а: Истори?а на Либан

Отомански Либан

Османлиското Царство со територи?ата каде денеска се нао?а Либан управувала во периодот од 16 век до кра?от на Првата светска во?на во 1918 година. Територи?ата била освоена од султанот Селим I (1516-1520) заедно со денешна Сири?а и управува?ето на зем?ата била дадена на либанскиот емир Факр ад-Дин I (1516–44) како полуавтономен статус. Во следниот период зем?ата била управувана од династи?ата на Мааните како големо феудално семе?ство и членови на религиозната секта Друзи и фамили?ата Шехаб како сунитски муслимани конвентирани во христи?анство. Оваа племе сво?ата улога во импери?ата ?а добило по победата на Селим I над Мамелуците и дозволата на османлиските власти да организираат сво?а во?ска. Сво?от врв зем?ата го достигнала во времето на Факр ад-Дин II (1572-1635) ко? имал аспираци?а кон целосна независност од Истанбул. Како дел од неговата политика за за?акнува?е на тргови?ата и политичките односи со Тоскана то? склучил таен договор со токсанскиот во?вода за заедничко де?ство против Османлиите. Кога дознале за ова, османлиските власти го испратиле управителот на Дамаск да се справи со проблемот. Согледува??и дека нема голема можност, Факр ад-Дин II заминал во егзил ка? токсанскиот во?вода во 1613 година, а по пет години се вратил во Либан кога за нов управител на Дамаск бил поставен неговиот при?ател Мухамед Паша. По вра?а?ето започнал со модернизаци?а на сво?ата арми?а, како и воспоставува?е на дипломатски односи со Фиренца и Токсана. Во зем?ата биле донесени неколку итали?ански архитекти, инженери за наводнува?е и зем?оделски експерти. По ова започнал и граде?е на стратешки тврдини стекнува??и контрола над Палестина. Конечно, султанот Мурат IV му наредил на ?учук Ахмед Паша за напад на либанскиот владетел каде либанскиот владетел бил поразен и погубен во Истанбул во 1635 година. По неговата смрт то? бил наследен од неговиот внук Мулхим ко? владеел до 1658 година. Неговите синови започнале борба против други османлиски емири кои ги поддржувале на османлиските власти. Во 1660 година била основана нова провинци?а Сидон како обид да се наметне власта. Во 1662 година бил убиен еден од синовите а другиот син Ахмед успеал да ги порази другите членови од сектата Друзи и да се наметне повторно како владетел. По неговата природна смрт, неговата династи?а згаснала биде??и то? немал син. Власта преминала во рацете на фамили?ата Шехаб по женска лини?а.

На?истакнат ме?у управителите од оваа фамили?ата Шехаб бил Башир II ко? бил преобратен во христи?анство од сунитскиот ислам и бил првиот маронитски емир. Неговата способност била тестирана кога градот Акра ко? бил под османлиска власт бил ставен под опсада од Наполеон Бонапарт во 1799 година. Кога управителот на градот го повикал за помош, то? сакал да остане неутрален, а по повлекува?ето на Наполеон кон Египет Башир започнал план за независност во со?уз со Мухамед Али Паша, управителот на Египет. Со помош на неговиот син Ибрахим Паша го опседнал градот Акра и го зазел во 1832 година. Истата година со египетска помош бил освоен и Дамаск. Во 1840 година бил потпишан Лондонскиот договор според ко? на египетскиот владетел му било наредено да се повлече од овие простори а кога то? го отфрлил ова бара?е, османлиските и британските во?ници започнале во?на против нив. По прифа?а?ето на условите на египетскиот управител, Башир II се предал на британските сили и заминал во егзил, а на негово место застанал Башир III ко? бил соборен од султанот и во 1842 година, додека за нов управител бил назначен Омер Паша. Ово? настан го означил кра?от на владее?ето на фамили?ата Шехаб. Подоцна, членовите на оваа фамили?а станале претседатели или премиери на Либан.

Во времето на Башир III во 1841 година започнал конфликт ме?у Друзите и Маронитите како христи?ански арапски народ. Османлиите се обиделе да го спречат конфликтот поставува??и го Омер Паша за нов управител. Ова назначува?е создало пове?е проблеми отколку што се очекувало поради честите мали немири кои произлегувале ме?у двете религиозни групи. Европските сили предложиле на султанот план за поделба на регионот според ко? на северниот дел од зем?ата ?е биде поставен христи?ански заменик на Омер, а во ?ужниот ?е биде поставен член од Друзите. Но немирите продолжиле кога овие две групи биле поддржани од Британците од една страна и Французите од друга. Во 1858 година избувнало востание од страна на Маронитите против феудалната власт во зем?ата на чело со Танус Шахин кое резултирало со грабежи и палежи на домовите на Друзите. Во 1860 година конфликтот ескалирал. За само три дена биле уништени 60 села во близина на Бе?рут, 33 христи?ани и 48 Друзи биле убиени. Во следнот период започнало опсада на католичките храмови, нивно горе?е и убива?е на монасите. Борбите се прошириле во Дамаск каде околу 25,000 христи?ани биле убиени заедно со американскиот и холандскиот конзул. Во Дамаск христи?анскиот дел од градот бил целосно уништен заедно со црквите и манастирите. Овие настани ?а принудиле Франци?а да се вмеша во конфликтот како заштитник на католичкото население. Во август 1860 година. османлиските власти се согласиле за испра?а?е на 12.000 во?ници за воспоставува?е на ред во зем?ата. Како последица од француската експедици?а била воспоставена автономи?а на Либан ко?а останала до кра?от на Првата светска во?на.

Во времето на османлиското владее?е бил користен терминот Голема Сири?а, чии територии зафа?але дел од денешните зем?и Сири?а, Либан, ?ордан и Палестина.

Независност

Либан се стекнува со независност во 1943 година, а француските трупи се повлекуваат во 1946 година. Оттогаш, истори?ата на Либан се одликува со наизменични периоди на политичка стабилност и немири. Така, во 1958 година избива доста сериозна политичка криза во Либан, а во 1975 година започнува гра?анска во?на, ко?а трае до 1990 година и во ко?а воено интервенираат и двата соседи на Либан, Сири?а и Израел.

Сири?а испрати свои во?ници во 1976 година. Тие го замемаат Бе?рут и оттогаш па сè до 2005 година Сири?а го контролира Бе?рут и поголемиот дел од Либан. Во 2005 година се случува атентат врз поранешниот премиер Рафик Харири и под зголемен ме?ународен притисок Сири?а е принудена да се повлече од Либан.

Израел започна со своите воени интервенции во 1978 година со Операци?ата Литани. Во 1982 година повторно изврши инвази?а врз Либан, при што го освои ?ужен Либан ко? го држеше под сво?а окупаци?а до 2000 година, кога се повлече од зем?ата. Во ?ули 2006 година Израел повторно воено интервенира во Либан.

Географи?а и клима

Главна стати?а: Географи?а на Либан

Либанскиот кедар е национален симбол.

Демографи?а

Главна стати?а: Демографи?а на Либан

Религи?а

Верници во Либан
Муслимани		?	55 %
Христи?ани од Маронит во Либан		?	20 %
Грчка Православна Црква		?	8 %
Мелкит Христи?ани		?	5 %
Друзи		?	5 %
Арменска Православна Црква		?	4 %
Протестанти		?	1 %
Друго Христи?анско Малцинство		?	2 %

Населението на Либан е составено од три доминантни блокови етнички групи и религии: муслимани (шиити, сунити, алавити), Друзи и христи?ани (Маронитски католици, Малкитски гркокатолици, Ерменци, Сири?ци итн.). Последниот попис е направен во далечната 1932 година и оттогаш не е спроведен поради чувствителноста на матери?ата на етничката поделба на зем?ата. Сепак, се проценува дека околу 60% од населението се муслимани, а дека останатите се христи?ани.

Политички систем

Главна стати?а: Политика на Либан

Административна поделба

Главна стати?а: Административна поделба на Либан

Карта на областите во Либан

Либан е поделен на 6 области (?мухафази“). Областите потоа се делат на окрузи, а тие пак, на општини. Еве список на областите (со нивните административни центри во загради):

1. Бе?рут (Бе?рут)
2. Планински Либан (Бабда)
3. Северна (Триполи)
4. Бека (Захла)
5. Набати?а (Набати?а)
6. ?ужна (Сидон)

Во поново време се одобрени се уште две области, но сè уште не се воведени:[1] Архивирано на 15 март 2009 г.

• Акар
• Балбек-Хермел

Стопанство

Главна стати?а: Економи?а на Либан

Култура

Главна стати?а: Култура во Либан

Поврзано

• Бе?рут
• Феники?а
• Голем Либан
• Француски протекторат Либан и Сири?а

Надворешни врски

• Офици?ален владин портал на Либан Архивирано на 11 април 2011 г.
• ?Светска книга на факти“ на ЦИА — запис за ?Либан“ (англиски)
• Либан на Curlie (англиски)
• Lebanon на Викимедииниот атлас

•